Masurel stelt dat mkb-ondernemers vaak wel aan mvo doen, maar dit niet altijd als zodanig zien en dat ze terughoudend zijn in rapportage aan derden vanwege de gevoeligheid van de informatie. Dat geldt misschien voor financiële informatie (het inkomen van de directeur-eigenaar), maar in veel mindere mate voor mvo -informatie. Die gaat immers niet over de ondernemer, maar over het bedrijf. En dan komt de plicht om de hoek kijken om over mvo te rapporteren.
Zoals Masurel terecht aangeeft, zijn veel mkb-ondernemingen van direct belang voor hun omgeving en hebben zij een belangrijke rol in de welvaart en het welzijn van die omgeving. Daaruit volgt dat de ondernemer de plicht heeft met die omgeving in contact te staan en verantwoording af te leggen. Dat is daarmee geen vrijwilligheid, maar een plicht.
Moet dat dan in de vorm van een mvo -verslag? Niet per se. Alleen als dat het doel dient van de gebruikers ervan. De ondernemer is daarbij ook zelf een van de partijen. Goed uitleggen hoe je omgaat met mvo kan zeker in deze tijd bijdragen aan de realisatie van je ondernemersambities. Het schoonmaakbedrijf dat het mvo -verslag gebruikt om zijn overheidsklant te overtuigen van zijn verantwoorde manier van ondernemen is daarvan een goed voorbeeld.
Dan kan één A4’tje meer dan genoeg zijn, maar soms moet het iets uitgebreider. De stap die Masurel voorstelt voor opname in het jaarverslag is een effectieve. Er is in het bedrijfsleven toch al een tendens gaande naar integratie van financiële en duurzaamheidsinformatie, dus dit sluit daar mooi op aan. Bovendien moet je het juist voor het mkb niet ingewikkelder maken dan het is. Het gaat om verantwoording over die aspecten die van groot belang zijn voor de omgeving en de onderneming. Dat hoeven geen boekwerken te worden.
Tot slot. Is het de accountant die de strategische positie heeft om de ondernemer te ondersteunen? In beginsel wel. Maar dan moeten accountants nog wel wat worden bijgespijkerd op de inhoud.
Wim Bartels, partner KPMG Sustainability bv