Mijn nieuwe boek ‘Hoeveel elektrische auto’s kan de wereld aan? De grondstoffenuitdaging’ gaat over grondstoffen, of eigenlijk over metalen. Vanuit het idee dat ieder land hetzelfde recht heeft op welvaart stel ik me de vraag of er voldoende metalen beschikbaar zijn om in de behoefte te blijven voorzien.
De vraag is urgent, omdat metalen hard nodig zijn voor de energietransitie, die op zijn beurt nodig is om een einde te maken aan het gebruik van fossiele brandstoffen, de belangrijkste oorzaak van de klimaatverandering. Duurzame energiebronnen – of het nu gaat om door windturbines en zonnepanelen opgewekte energie, of bijvoorbeeld om accu’s die elektriciteit kunnen opslaan – vergen allemaal een grote hoeveelheid metalen. Ik vertel het verhaal aan de hand van de auto – in het bijzonder de personenauto. Daarin komen veel facetten van de energietransitie bijeen.
De belangrijkste conclusies van het boek zijn:
- In 2040 zal ongeveer 35 % van het wereldwijde gebruik van het zeldzame aardmetaal dysprosium naar elektrische auto’s gaan, ongeveer 10 % van het wereldwijde gebruik van koper, ongeveer 40% van het wereldwijde gebruik van lithium, 60% van het wereldwijde gebruik van kobalt en 45% van het wereldwijde gebruik van nikkel.
- Het aandeel van de elektrische auto in het wereldgebruik van koper en nikkel kan ertoe leiden dat de winbare hoeveelheid van deze metalen binnen een eeuw van nu is uitgeput, tenzij maatregelen worden genomen om hun recyclingsgraad te verhogen.
- De elektrificatie van het wagenpark leidt tot een verhoging van de waarde van grondstoffen in sloopauto’s met een factor vier.
- Er zijn onvoldoende grondstoffen in de aardkorst beschikbaar om blijvend een miljarden vloot van elektrische auto’s iedere 25 jaar te vervangen, tenzij de recycling van grondstoffen sterk wordt verhoogd en het aantal auto’s wordt verminderd – Grootschalige invoering van elektrische robottaxi’s zijn een goed middel zijn om het privé-autobezit te beperken en zo te besparen op grondstoffen
Theo Henckens, freelance onderzoeker