Ronald Korstanje (ISPT): ‘Beleid en innovatie kunnen de plasticcrisis keren’

Plastic recycling wordt nu nog vaak beperkt tot recycling in een gesloten kringloop, zoals het recyclen van één product naar zijn equivalent. Maar de complexiteit van plastic afval in combinatie met de hoge technische vereisten van eindproducten, vragen om een andere aanpak: een combinatie van technologieën die verder gaan dan het circulair maken van individuele producten. Om dit bereiken moeten we samenwerken: beleidsmakers, de recyclingindustrie, en de wetenschappelijke gemeenschap. Steun vanuit de overheid is cruciaal door middel van stimulerende wetgeving en financiële prikkels.

Plastic recyclen is een drama, zeggen Peter Rem, hoogleraar Recycling aan de TU Delft en Kim Ragaert, hoogleraar Circular Plastics aan de Maastricht Universiteit terecht in Een Vandaag : “Dat komt door de honderdduizenden soorten plastic die allemaal op elkaar lijken. Al die soorten moeten worden gescheiden voordat ze worden gerecycled. Dat is moeilijk voor een machine.”

Dit leidt ertoe dat een aanzienlijk deel van het plastic eindigt in de verbrandingsoven, met als resultaat milieuschade en verlies van kostbare grondstoffen.

De oplossing ligt in een innovatieve benadering die mechanische en chemische recycling combineert. Recent onderzoek van 4 wetenschappers van verschillende universiteiten toont aan dat deze zogenaamde recyclingcascade het rendement tegen 2050 kan verhogen naar ongeveer 60 procent. De recyclingcascade begint met mechanische recycling van zuiver gesorteerd plastic. De gewenste gesorteerde kunststoffen worden gewassen, waar mogelijk gescheiden van vreemd materiaal door oplosmiddelextractie, eventueel opnieuw gegranuleerd onder gelijktijdig ontgeuren en tot slot gemengd met nieuwe kunststoffen en recyclingadditieven om de onvermijdelijke ketendegradatie te verminderen. Vervolgens zorgt chemische recycling, zoals pyrolyse en vergassing, ervoor dat we een groot deel van het plastic afval niet hoeven te verbranden, maar opnieuw kunnen inzetten. Dankzij vergassing kunnen we tot 50 tot 70 procent van de olie vervangen door gerecyclede materialen. Dit is vergelijkbaar met de Europese recyclingpercentages van materialen zoals aluminium, staal en papier.

Voor het sluiten van de plastic kringloop is dus systeemveranderingen nodig, een combinatie van technologieën die verder gaan dan het circulair maken van individuele producten. Ook zijn verbeteringen in inzameling en sortering cruciaal om dit niveau van recycling te bereiken, net als wetgeving die sorteerders en recyclers in staat stelt om economisch een goede marge te maken. Om de Europese recyclingdoelstellingen van 50 procent te halen hebben we allemaal een rol: beleidsmakers, de recyclingindustrie en de wetenschappelijke gemeenschap. Steun vanuit de overheid is cruciaal door middel van stimulerende wetgeving en financiële prikkels.

Als we er niet in slagen om onze benadering van plastic recycling te veranderen, zullen we blijven worstelen met de gevolgen van plastic afval – van milieuschade tot het verspillen van waardevolle hulpbronnen. Dit zal niet alleen onze planeet schaden, maar ook onze economie en de gezondheid van toekomstige generaties.