NOC*NSF stelt Marcelien de Koning aan als chef duurzaamheid

NOC*NSF stelt als eerste sportkoepel een eigen chef d’émission aan. Een Olympiër die ambassadeur en aanjager wordt voor het verduurzamen van de wereld van en door sport. Die eerste chef is drievoudig wereldkampioen en winnaar van Olympisch zilver (Beijing 2008), Marcelien de Koning.

Chef d’émission

Wat als… de Olympische beweging een katalysator kan zijn voor positieve impact? Die vraag houdt Tim van Dooren van More2Win en Cécile van Oppen van Copper8 al langer bezig. De passie voor respectievelijk sociale en ecologische impact mondde uit in het concept chef d’émission.

Het concept werd omarmd door Maurits Hendriks van NOC*NSF, “We stellen de chef d’émission aan omdat we zelf willen reduceren, maar ook willen we anderen bewegen tot duurzamer gedrag. Sport heeft een enorme potentie om bij te dragen aan een duurzamere wereld. Met name omdat je met sport de halve wereldbevolking kan bereiken.’’

Met Marcelien de Koning is een boegbeeld gevonden voor de verduurzaming van de sportsector. Niet alleen is zij Olympisch medaillewinnaar en drievoudig wereldkampioen, maar óók zet zij zich al jaren in voor een duurzamere wereld, onder andere als burgemeester van de Noordzee. Haar ambitie: “opnieuw wereldkampioen worden, maar dan op maatschappelijk vlak.”

De ambities van More2Win en Copper8 reiken verder dan Nederland: elk land zou voor LA2028 haar eigen chef démission moeten aanstellen. Deze ambassadeurs van duurzaamheid in de sport zorgen ervoor dat er momentum ontstaat rondom het onderwerp, en dat de groene grenzen in de sport telkens verlegd worden.

Milieuimpact van sport

Hoewel de sportsector niet de grootste milieu-impact heeft in vergelijking met de grote industrie en de transportsector, heeft uiteindelijk élke sector een verantwoordelijkheid om haar eigen milieu-impact te reduceren.

Als je kijkt naar grote sportevenementen zoals de Olympische Spelen of WK voetbal ligt de grootste milieu-impact – zo’n 70% als je kijkt naar de Spelen van 2012 in Londen – bij de bouw van stadions en infrastructuur. Er liggen hier vanzelfsprekend kansen om op een andere manier te kijken naar niet alleen wat nodig is voor de evenementen, maar juist ook wat op de lange termijn nodig is aan (sport)infrastructuur. Circulaire bouwprincipes zouden meer geïntegreerd moeten worden in het ontwerpen van een Olympisch park.

Een tweede grote ‘klapper’ ligt op het vlak van transport van zowel sporters als fans. Bij de sport-gerelateerde impactberekeningen die Copper8 de afgelopen periode heeft uitgevoerd voor bijvoorbeeld de uitzending van TeamNL naar Tokyo, maar ook de Climate Classic zie je dit patroon telkens weer. Ook de footprint berekeningen van Londen laten een vergelijkbaar beeld zien; transport van fans alleen al is goed voor bijna 14% van de CO₂-uitstoot.

Misschien is de grootste kans juist wel de bewustwording en het activeren van fans. Als duurzaamheid in de linkse bubbel blijft hangen, halen we de Klimaatdoelen van Parijs nooit; het unieke van sport is het enorme bereik en de potentie om men op een positieve manier in beweging te brengen. En juist dáár kan een boegbeeld zoals Marcelien natuurlijk bij helpen.