Het belangrijkste nieuws is:
NEDERLANDERS WEIGEREN DUURZAAM GEVANGEN VIS
In tegenstelling tot consumenten in andere landen van de Europese Unie weigeren Nederlanders duurzaam gevangen vis te eten. De Duitsers, Britten, Fransen, Oostenrijkers en Grieken kopen graag visproducten waarin de vissoort Hoki is verwerkt, die gevangen wordt in Nieuw-Zeeland. Toen Unilever deze kabeljauw-achtige soort ook in Nederland in de vissticks van Captain Iglo introduceerde, waren er zoveel telefonische klachten over de vissige smaakÃ??, dat besloten werd om toch maar weer de Alaska Pollack te verwerken, een vissoort die nog niet is gecertificeerd volgens het keurmerk van de Marine Stewardship Council in Londen.
In het nieuwste nummer van P+ People Planet Profit wordt dieper ingegaan op het dilemma dat opdoemt wanneer een bedrijf dat duurzaam wil ondernemen wordt geconfronteerd met consumenten die daar negatief op reageren. Meestal is het tegenovergestelde het geval: bedrijven worden geconfronteerd met consumentenacties wanneer zij in opspraak raken. P+ toont een aantal van de vissers van Captain IgloÃ??, die vertellen onder welke voorwaarden zij uitvaren, en hoe de samenwerking met marinebiologen tot wederzijds voordeel werkt. Unilever streeft er naar om in 2005 alleen nog maar vis van gecertificeerde visbedrijven af te nemen.
GEEN EXTRA KREDIET VOOR DUURZAME ONDERNEMERS
Ondernemers die krediet nodig hebben voor duurzame initiatieven, hoeven bij de financiële reuzen niet op soepelere voorwaarden te rekenen. Dit blijkt uit een journalistiek onderzoek van P+ naar het beleid van de meest toonaangevende banken zoals Deutsche Bank, de Amerikaanse Citigroup, de Bank of Tokyo en onze eigen ING.
De Bank of Tokyo reageerde niet eens op de vraag hoe men omgaat met duurzaam ondernemen. Het Amerikaanse Citigroup nam die moeite nog wel, al bleef de woordvoerder steken in algemeenheden als “Citigroup speelt een belangrijke rol in de economische ontwikkeling van de wereld en erkent dat dit een substantiële verantwoordelijkheid met zich meebrengt ten aanzien van het milieu en sociale aspecten.” In werkelijkheid neemt Citigroup een tamelijk passieve houding in door er bij kredietverlening vooral op te letten dat er aan de wettelijke eisen wordt voldaan.
In Europa blijkt duidelijk meer belangstelling voor duurzaamheid te bestaan. In de top tien van meest vooruitstrevende grote financiële instellingen bevinden zich maar liefst acht Europeanen, waaronder de Hollanders Rabobank, ING Group en ABN AMRO. Pieter Kroon, hoofd van de afdeling Public Affairs van ING Groepzei tegen P+: “Het is een brug te ver om in alle kredietverlening de maatschappelijke wenselijkheid mee te nemen. Je moet je afvragen of wij daar als bank verantwoordelijk voor zijn. Ik vind dat meer een taak voor de overheid.” Een aantal banken, waaronder de Rabobank, beschikt wel over speciale fondsen waarmee duurzame projecten gerealiseerd kunnen worden en waar minder belang wordt gehecht aan aandeelhouders die bij voorkeur binnen een kwartaal winst willen zien.
GREENPEACE RICHT ACTIES STEEDS MEER OP OVERHEID
In een openbaar memorandum aan zijn opvolger geeft de vertrekkende Greenpeace-directeur Harry Crielaars aan dat zijn organisatie steeds meer acties zal gaan voeren tegen overheden. Nu het bedrijfsleven steeds meer maatschappelijke verantwoordelijkheid op zich neemt en overheden in de westerse wereld zich juist terugtrekken, kan dat het enige antwoord van milieuactivisten zijn, stelt Crielaars.
De Greenpeace-directeur zegt in het nieuwe nummer van P+ dat Greenpeace wel eerder pijlen afschoot op een regering: “Wij hebben ooit zonnepanelen gelegd op het Catshuis. Maar je ziet wel een verschil. Die zonnepanelen waren op het stimuleren van energiebeleid gericht. Het ging dus om een onderwerp waarop wij campagne voeren. Sinds de verkiezingen van mei vorig jaar is bij Greenpeace een andere discussie ontstaan. We praten nu over de politiek zelf. Heeft die wel voldoende oog voor het milieu? Je kan het milieu niet afserveren met een staatssecretaris, vinden wij. En waarom niet? Omdat er op internationaal niveau milieubeleid gemaakt wordt. In de Europese Unie moet je op niveau kunnen meepraten. Daar hebben we een minister voor nodig. Daarop lobbyen wij intensief. Dat hebben wij vroeger nooit in deze mate gedaan. Als de politiek niet zorgt voor goede milieuregels, moeten wij ons vanzelf meer bezighouden met die politiek.”
PIETER WINSEMIUS OVER LATE BEKEERDERS
Dr. Pieter Winsemius, vanaf dit nummer toegetreden tot de Board of RecommendationÃ?? van P+, zoekt naar de beweegredenen van nogal wat ex-topdirecteuren om zich pas na hun vertrek zorgen te gaan maken over de toekomst van de wereld. Winsemius zegt in een interview: “Ik probeer ze ook wel over te halen. Ah joh. Waarom geef je het niet op? Doe toch met mij mee. Je verliest het respect van je kinderen, je vrouw kijkt je niet aan, je secretaresse praat niet met je In het weekend ga je naar je ouders en je vader zegt: ik las over je in de krant, klopt dat? Geef toch op. Je weet toch al lang dat je fout zit? Vroeger was iemand gewoon ondernemer, maar nu bemoeit zijn hele omgeving zich met zijn bedrijf en wordt hij door de media ook nog eens bij de les gehouden.”
P+ wordt deze week verzonden aan 15.000 beslissers in het bedrijfsleven, bij overheden, bij maatschappelijke organisaties en aan de universitaire wereld. Alle in het persbericht genoemde artikelen zijn in PDF-formaat te downloaden op de website van P+.