De arbeidsomstandigheden in fabrieken in India waar Nederlandse kledingmerken worden gemaakt zijn ronduit slecht. Geen enkele kledingarbeider verdient een leefbaar loon. Ruim een derde van de werknemers krijgt niet eens het minimumloon. Verplicht overwerk wordt vaak niet uitbetaald, intimidatie is aan de orde van de dag en vrouwen verdienen minder dan mannen. Ook doen sommige fabrieken niks aan sociale verzekeringen en ziektekosten. Dat en meer blijkt uit het onderzoek ‘Uitgekleed/Aangekleed’ van Schone Kleren Campagne en Landelijke India Werkgroep dat vandaag verschijnt. Om hier wat aan te doen roept Schone Kleren Campagne op om een petitie te tekenen.
Hongerloon
Maar liefst 53 van de 150 geïnterviewde arbeiders verdient minder dan het minimumloon en krijgt dus minder betaald dan de wet voorschrijft. Gemiddeld verdienden de arbeiders per maand net €100, waarvan door allerlei boetes vaak nauwelijks €90 overblijft. Dat is ongeveer een derde van een leefbaar loon. Volgens de Asia Floor Wage bedraagt een leefbaarloon voor arbeiders in India €256,53. De meeste arbeiders kunnen van hun loon hun gezin niet goed onderhouden. Eten en onderdak, meestal een eenkamerwoning zonder kraan en met een gedeeld toilet buitenshuis, zijn de grootste kosten. Bijna iedereen zou gezonder en gevarieerder eten willen kopen maar kan dat niet vanwege het lage loon.
“Deze vrouwen werken zich elke dag uit de naad voor een hongerloon. In Nederland kunnen we deze vrouwen en meisjes steunen en helpen voor zichzelf op te komen. Laat via onze petitie weten dat deze uitbuiting moet stoppen en vraag om schone kleren als je gaat shoppen”, aldus Tara Scally, woordvoerder Schone Kleren Campagne.
Onbetaald overwerk en loonstraf
Als arbeiders moeten overwerken is dat verplicht werk waarbij het fabrieksmanagement het niet zo nauw neemt met de regels. Het overwerk wordt door fabrieksmanagers vooral ingekleed met het argument van het ‘inhalen van verloren tijd’, waarbij de arbeiders onrealistische doelstellingen niet hebben gehaald. Vooral vrouwen worden gedwongen tot dit onbetaald overwerk, voor mannen is het makkelijker om de extra uurtjes te weigeren. Daarnaast werken bijna alle fabrieken met een boete voor te laat komen.
Genderongelijkheid
Tachtig procent van de mensen die in de kledingindustrie werkt in de onderzochte regio is vrouw. Dit komt doordat vrouwen passief gehouden worden en daardoor niet snel in opstand komen tegen het strenge regime van straffen dat door leidinggevenden wordt toegepast om de productie te verhogen. Naast hun werk in de fabriek moeten vrouwen het huishouden runnen en zijn daar per dag vijf uur aan kwijt. Er moet water, gas en boodschappen worden gehaald, gekookt worden, kinderen, het huis op orde brengen en de was doen. De gemiddelde werkdag in de fabriek is 9 uur. Daar komt nog tussen een half uur en twee uur reistijd bij. Als gevolg hiervan is er amper tijd voor slaap en ontspanning met als gevolg dat veel vrouwen overbelast zijn.
Moeders met baby’s mogen niet werken
Veel fabrieken hebben een crèche, maar alle fabriekscrèches weigeren baby’s. Kinderen kunnen terecht vanaf twee jaar, tot vier of vijf jaar. Maar pas als de moeder langer bij de fabriek werkt. Vrouwen die zwanger zijn worden gedwongen ontslag te nemen, omdat de fabrieksleiding vindt dat ze te langzaam werken en te vaak moeten pauzeren. Als de kinderen dan ouder zijn mogen ze weer terugkomen.
Onderzochte fabrieken representatief voor alle kledingfabrieken in India
In de fabrieken wordt kleding gemaakt voor de Nederlandse merken C&A, Coolcat, G-Star, McGregor, MEXX, Scotch & Soda, Suitsupply, The Sting (Mills Brothers, Hallinger) en WE Fashion. Dat deze merken naar voren zijn gekomen, is toeval. Merken zijn niet transparant over waar hun kleding wordt gemaakt. Dus om tot tien fabrieken te komen waar voor Nederlandse merken wordt geproduceerd, vroegen onze onderzoekers bij meerdere fabrieken rond tot ze beet hadden. De resultaten van het onderzoek zijn representatief voor de arbeidsomstandigheden in India. Alle merken die in India kleding laten maken krijgen dus te maken met de beschreven problemen in het rapport.
“We verwachten van kledingbedrijven dat ze een concreet plan maken voor een leefbaar loon voor alle arbeiders én dat hun inkoopprijs het voor leveranciers mogelijk maakt een leefbaar loon te betalen. De overheid moet stevige afspraken met alle kledingbedrijven maken dat dit ook gebeurt en er voor zorgen dat productielocaties openbaar worden gemaakt”, aldus Gerard Oonk, directeur Landelijke India Werkgroep.
Over het onderzoek
Schone Kleren Campagne en Landelijke India Werkgroep hebben vanaf augustus 2015 onderzoek gedaan in fabrieken in Zuid-India. Lokale onderzoekers spraken met 150 arbeiders die werken bij tien fabrieken waar Nederlandse merken kleren laten maken, 15 arbeiders per fabriek. Ook spraken ze uitgebreid met leden van vakbonden en maatschappelijke organisaties (NGO’s) die zich inzetten voor arbeidsomstandigheden en opkomen voor de rechten van de mensen die onze kleding maken.
Over Schone Kleren Campagne
Schone Kleren Campagne heeft als doel arbeidsomstandigheden en de positie van arbeiders in de wereldwijde kledingindustrie te verbeteren. Alle kleding hoort onder goede arbeidsomstandigheden te worden gemaakt, waarbij arbeiders de vrijheid en mogelijkheid hebben om hun eigen (mensen)rechten zeker te stellen. De Schone Kleren Campagne is onderdeel van de internationale Clean Clothes Campaign.
Het onderzoek is een van de activiteiten van de campagne Women Power Fashion samen met vrouwenfonds Mama Cash.
Foto credits: No Dust Films. Disclaimer: De afgebeelde arbeiders komen niet voor in dit onderzoek