‘We gaan heus niet minder doen’, zegt de voormalige minister van Milieu later in de pauze van het congres. ‘Het enige antwoord daarop is technologie en gedragsverandering, zodat we hetzelfde milieuvriendelijker kunnen doen.’ De gepensioneerde 68-jarige voormalige PvdA-politica heeft nog een dagtaak aan haar besturen die ruim samengevat allemaal betrekking hebben op ‘de aarde behouden’.

Het is lastig om uit te vinden of het milieu nu een echte passie is van De Boer. Het cv doet dat vermoeden, maar in het gesprek zegt ze bescheiden dat ze haar werk ‘leuk’ vindt. ‘Als ik leuk zeg, bedoel ik dat ik er veel plezier aan beleef’, zegt ze verontschuldigend. ‘Ik hou van praten, met mensen omgaan en ik kan besturen. Dan is het toch mooi als ik op deze manier mijn steentje kan bijdragen. En ik wil ook een goede wereld voor mijn kinderen en kleinkinderen.’ Ze wil absoluut voorkomen dat ze gezien wordt als een moraliserende figuur, iemand met het vingertje. ‘Ik beschouw mezelf als nuchter en praktisch, wars van hypes.’

Het opvallendst in het cv van De Boer is een commissariaat bij Shell Nederland , waarvoor ze door de or gevraagd is. ‘Er wordt wel eens snerend gereageerd door anderen op het feit dat ik bij Shell zit, alsof ik in een ander kamp ben gestapt. Zo voelt dat niet voor mij. En de critici maken ook zelf gebruik van energie, iedereen doet dat. Mijn taak als commissaris is ook om de vinger aan de pols te houden of Shell maatschappelijk verantwoord bezig is. Bijvoorbeeld het ontmantelen van olieinstallaties op een duurzame manier’, zegt De Boer.

Toch geeft Shell slechts een relatief klein bedrag uit aan het onderzoek voor alternatieve energie. ‘Geloof me, wat ze kunnen doen, doen ze’, antwoordt De Boer. ‘Denk aan de miljoenen die besteed worden aan een windmolenpark bij Egmond. Maar olie is nu eenmaal op dit moment de corebusiness van Shell. ‘

Haar keur aan bestuursfuncties is min of meer vanzelf komen aanwaaien. ‘Ik word veel gevraagd. Dat komt doordat ik mijn tijd als minister van Milieu veel kennis heb opgedaan. Ze heeft niet het gevoel, zoals in de tijd van haar ministersschap, dat ze het milieu voor de poorten van de hel moet wegslepen. ‘Iedereen is nu echt gealarmeerd, het milieu en duurzaamheid staan weer helemaal op de agenda, ook bij het bedrijfsleven’, zegt ze blij. Maar even later relativerend: ‘Ik hoop alleen dat het nu blijvend is, want ik heb al drie keer in mijn leven meegemaakt dat het milieu een hot issue was.’

Ze ziet in de Nobelprijs voor de Vrede voor Al Gore een ’terecht teken dat milieu serieus genomen wordt.’ Maar De Boer denkt dat bijvoorbeeld watertekorten inzet kunnen zijn van grote conflicten. ‘Bijvoorbeeld het tekort aan water in Palestijnse gebieden speelt een rol in het conflict met Israel.’

Vroeger ergerde ze zich al aan verspilling en dat gebeurt nog steeds te veel, vindt ze. Zelf probeert ze rekening te houden met het milieu. Zo reist ze per trein, eet zo veel mogelijk biologisch, en rijdt van haar huis op het Drentse platteland acht kilometer naar het station met haar Toyota Prius. ‘Ik doe het niet alleen voor een betere wereld, maar het scheelt me ook gewoon tijd en geld’, zegt De Boer, weer praktisch. Maar ze erkent dat haar drie computers de stroom vreten die ze op een andere manier bespaart. ‘Het is dus de kunst om apparaten te ontwikkelen die zuiniger met die energie omgaan. Dat proberen we via Wetsus te stimuleren.’

‘Tergend langzaam’ noemt ze de ontwikkeling van duurzaamheid in het bedrijfsleven als voorzitter van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. ‘Er verandert wel degelijk iets, maar het is nog niet bon ton genoeg.’ Ze vindt dat bedrijven hun verantwoordelijkheid nog meer moeten nemen. ‘Als je ziet onder wat voor erbarmelijke omstandigheden er nog steeds kleding wordt gemaakt. Bedrijven en ook wij, consumenten, zouden zich moeten schamen.’ De Boer tikt met haar vinger op tafel om haar betoog kracht bij te zetten. Bedrijfsverenigingen melden zich nog maar mondjesmaat aan bij MVO . ‘Als we er dertig van deze organisaties bij hebben, zijn we blij.’ Maar een aanstaande expansie kost tijd, getuige het ‘ik hoop op een inktvlekwerking’ van De Boer.

Hoe lang gaat ze nog door? Tot mijn negentigste’, zegt ze ad rem. Even later: ‘Als ik gezond blijf nog heel lang. En ik besteed naast mijn besturen meer tijd aan hobby’s. Ik mag nog altijd graag tuinieren, en verdiep me sinds kort in moderne beeldende kunst. Ik wil erachter komen wat er nou precies mooi is aan een schilderij als Victory Boogie Woogie (ooit gekocht door minister Zalm voor euro 80 mln) van Mondriaan. Je hoort iedereen zeggen dat het mooi is, maar ik wil daarover mijn eigen mening vormen, zodat ik onderscheid kan maken tussen waardevol en de kleren van de keizer.’