India
Uit een nieuw rapport van de Landelijke India Werkgroep over de Indiase voetbalindustrie blijkt dat het aantal full-time werkende kinderen, ondanks een door de FIFA betaald inspectiesysteem, nauwelijks is afgenomen. Volwassenen verdienen iets meer dan vier jaar geleden, maar voor de meerderheid is dat nog steeds niet meer dan ruim de helft van het officiële minimumloon van bijna Ã?? 2 per dag. Het stikken van voetballen gebeurt grotendeels thuis en in kleine werkplaatsen. Vrouwen krijgen gemiddeld voor het stikken van een bal een derde minder dan mannen. Het -koppelbazensysteen’ verhindert dat werknemers vakbonden vormen en met de echte werkgevers – de exporteurs – onderhandelen.
Pakistan
In Pakistan zijn de arbeidsomstandigheden niet veel beter, hoewel daar wel meer voortgang is geboekt met een programma tegen kinderarbeid in -wereldvoetbalhoofdstad’ Sialkot. Toch blijkt uit een onderzoek van de Global March Against Child Labour dat – op 250 kilometer afstand van Sialkot -kinderen vanaf zes jaar jaar nog steeds voetballen stikken. De kinderen maakten onder meer ballen met het FIFA logo, promotieballen voor Coca Cola en goedkopere ballen voor Adidas. Adidas liet de Engelse krant The Times (22-5-02) weten dat het vermoedelijk om nagemaakte ballen gaat.
China
Voor het eerst is door het Hong Kong Christian Industrial Committee onderzoek gedaan naar de voetbalproductie in China. Daar vindt de productie deels machinaal in fabrieken plaats voor afnemers als Adidas, Diadora, Wilson, Umbro, Lotto en Puma. De werknemers maken dagen van gemiddeld 11 tot 15 uur en verdienen in het laagseizoen minder dan het officiële minimumloon. Overwerk wordt niet uitbetaald. De werknemers worden blootgesteld aan tal van gezondheidsrisico’s (vergiftiging, snijwonden, brandwonden, vergroeiingen etc.) zonder dat de nodige veiligheidsmaatregelen worden genomen. Dit alles in strijd met Chinese wetten.
FIFA: onvervulde beloftes
Al in 1996 bereikte de FIFA een akkoord met de internationale vakbeweging over een gedragscode om kinderarbeid en slechte arbeidsomstandigheden uit te bannen. De code is echter, onder druk van de sportgoederenbedrijven, nooit ondertekend. Wel werd in 1997 in Pakistan en in 2000 in India begonnen met een programma tegen kinderarbeid. Verder werd het verbod op kinderarbeid én naleving van arbeidsrechten opgenomen in de licentiecontracten tussen de FIFA en de sportmerken en sponsors die gebruik maken van FIFA-logo of het WK Voetbal logo. In Pakistan en India financiert de FIFA wel een inspectiesysteem tegen kinderarbeid, maar andere arbeidsrechten worden niet gecontroleerd.
Neil Kearney, algemeen secretaris van de internationale federatie van textiel-, kleding- en leerarbeiders (een partner van de FNV), beschuldigde de FIFA vorige week van ‘bringing shame on the game’ omdat zij wel lucratieve licentiecontracten sluiten maar hun belofte aan de 750.000 werknemers die ‘FIFA-goederen’ produceren niet nakomen.