Regelmatig staat op een verpakking dat die ‘100% recyclebaar’ of ‘volledig composteerbaar’ is. Wanneer kan je een dergelijk claim gebruiken en wanneer wordt deze ten onrechte gesteld en kan dit misleidend zijn voor de consument? Het Kennisinstituut Duurzaam Verpakken publiceert vandaag de Factsheet Milieuclaims met een beschrijving van de wettelijke kaders voor deze claims, aan de hand van een aantal veel voorkomende voorbeelden.
De Stichting Reclame Code (SRC) definieert milieuclaims als ‘alle reclame-uitingen waarin impliciet of expliciet wordt gerefereerd aan milieuaspecten verbonden aan de productie, distributie, consumptie of afvalverwerking van goederen of diensten’, waaronder dus verpakkingsmaterialen. Het is echter niet altijd duidelijk welke claims zijn toegestaan en welke niet, bijvoorbeeld omdat deze misleidend zijn.
“Claims moeten altijd van geval tot geval en in de specifieke context waarin ze worden gebruikt, worden beoordeeld. Je kunt niet alle verpakkingen en claims over één kam scheren”, zegt verpakkingskundige Karen van de Stadt van het KIDV. “In onze factsheet noemen we negen voorbeelden van claims en daarbij geven we uitleg van het wettelijk kader. Juridisch is het soms best ingewikkeld, maar voor alle claims geldt dat ze aantoonbaar moeten zijn.”
In het eerste deel van de KIDV-factsheet worden de belangrijkste bronnen uit het wettelijk kader beschreven. Het verbod tot misleidende en andere niet-toegestane uitingen is vastgelegd in verschillende (juridische) bronnen. Hieronder vallen niet alleen Europese en nationale wetgeving, maar ook afspraken over zelfregulering (bijvoorbeeld reclamecodes en normeringen). In het tweede deel staat negen voorbeelden van veel voorkomende claims, onder meer over recyclebaarheid, circulariteit, composteerbaarheid en het gebruik van duurzame materialen. Waar mogelijk wordt verwezen naar de toepasselijke wet- en regelgeving.
Het KIDV heeft de factsheet opgesteld in samenwerking met Axon Advocaten.
