De 887 duurzaamheidsverslagen die volgens de richtlijnen van het Global Reporting Initiative (GRI) zijn gemaakt, zijn niet gemakkelijk met elkaar te vergelijken. De verwachting is dat de nieuwe, derde generatie regels dat zal verbeteren. Maar dan nog blijft de vraag of er wel een apart duurzaamheidsrapport moet zijn. Waar we – als belegger, werknemer, leverancier en samenleving – uiteindelijk allemaal in geïnteresseerd zijn, is de continuïteit van de onderneming en de mate waarin zij risico’s loopt en die opvangt. Moeten die financiële en niet-financiële kansen en bedreigingen niet gewoon in een jaarverslag?
De ontwikkeling van de duurzaamheidverslaggeving lijkt op die van de financiële verslaggeving in de jaren dertig van de vorige eeuw. De twintigste eeuw zag de evolutie van de financiële verantwoording. Na de beurscrisis van 1929 moesten er richtlijnen komen hoe bedrijven hun financiële informatie correct en transparant ter beschikking zouden stellen. Er waren toen nauwelijks financiële jaarverslagen. De bedrijfsgemeenschap klaagde steen en been. Net als nu over de duurzaamheidverslaggeving, was de vraag hoe al die informatie bij elkaar geraapt zou moeten worden. Dat was veel te veel werk en zou veel te duur zijn. Nu moet elk bedrijf een financieel jaarverslag publiceren. Maar door de boekhoudschandalen uit 2003 en 2004 hebben we gezien dat resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst bieden en dat resultaten ook mooier voorgesteld kunnen worden dan ze in werkelijkheid zijn.
ABN Amro en Triodos Bank pleitten tijdens de GRI-conferentie voor een wettelijke verplichting van het duurzaamheidsverslag. Eurocommissaris Margaret Wallström zei dat ze daar persoonlijk vóór is, maar dat ze niet verwacht dat er onder de Europese lidstaten een meerderheid voor te vinden is.
De oplossing ligt in het integreren van de twee soorten verslagen met als belangrijke doelstelling dat zo’n verslag een beter beeld geeft van de risico’s die een onderneming loopt, of die nu financieel zijn of niet-financieel. Dat is een eenvoudigere oplossing dan een wettelijke verplichting voor een apart verslag.
MARLEEN JANSSEN GROESBEEK