Hebzuchtige Chief Executive Officers (CEO’s) zijn sterk gericht op materiële rijkdom en belonen zichzelf met een buitengewoon hoog salaris. Organisaties die vóór de wereldwijde financiële crisis in 2008 geleid werden door meer hebzuchtige CEO’s kregen daarna te maken met ernstigere gevolgen van deze crisis. Dat concludeert een team van organisatiewetenschappers aan de universiteiten van Tilburg en Antwerpen in een artikel dat binnenkort wordt gepubliceerd in Journal of Management.
In een steekproef onder 301 CEO’s van Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven onderzocht het team hoe hebzuchtig de CEO’s waren en welke invloed dit had op Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO, ook wel Corporate Social Responsibility genoemd). Verder vroegen de onderzoekers zich af of hebzucht bij CEO’s en (het gebrek aan) MVO, gevolgen zouden hebben voor de veerkracht van deze organisaties na het losbarsten van de wereldwijde financiële crisis in 2008.
Maatschappelijk belang versus eigenbelang
Bij MVO draait het vooral om de balans tussen de belangen van de organisatie (en CEO) zelf en die van de andere belanghebbenden (‘stakeholders’), zoals werknemers en afnemers, maar ook de maatschappij als geheel. Investeren in MVO wordt door organisaties vaak als een strategie gezien die op de lange termijn voordelen oplevert door de goede relaties die zo worden opgebouwd met stakeholders. Op korte termijn kan het echter een negatief effect hebben op de financiële resultaten.
Hebzuchtige CEO’s laten zich erg leiden door eigenbelang en de onderzoekers stelden vast dat deze CEO’s minder investeerden in MVO. Dit negatieve effect werd zelfs nog sterker wanneer het samenging met een beloningsbeleid dat kortetermijnresultaten stimuleerde via bonussen.
Kwetsbaar
De onderzoekers vonden verder dat ‘greedy’ gedrag van CEO’s en het gebrek aan goede relaties met stakeholders (door niet te investeren in MVO) organisaties kwetsbaar maakten voor de gevolgen van een externe schok, zoals de wereldwijde financiële crisis in 2008. Organisaties die door hebzuchtige CEO’s werden geleid, herstelden zich veel later en ook de aandelenkoers kwam later terug op het niveau van vóór de crisis. Dit kan verklaard worden doordat ze weinig steun kregen van stakeholders en hun eigen middelen uitgeput hadden voor eigen gewin.
Referentie publicatie: Miha Sajko, Christophe Boone (Universiteit Antwerpen) & Tine Buyl (Tilburg University): CEO Greed, Corporate Social Responsibility, and Organizational Resilience to Systemic Shocks in: Journal of Management (hier al online beschikbaar).