Het is inmiddels algemeen geaccepteerd dat bedrijven zich in hun bedrijfsvoering aan MVO-normen en regels dienen te houden. Dergelijke normen worden echter bij afspraken over handelsliberalisering of investeringen tussen landen nog maar nauwelijks effectief geïntegreerd. Wat betreft de samenhang tussen MVO-regelgeving en -beleid voor bedrijven en internationale handelsregels valt nog een wereld te winnen. De afzonderlijke memo’s binnen deze reeks laten zien dat een verscheidenheid aan onderwerpen – waaronder handelsverdragen, exportkredietverzekeringen en handelsmissies – zowel een duidelijk MVO-aspect als een handels- en investeringscomponent bevatten.
De eerste publicatie gaat in op MVO-aspecten van handelsmissies. De Nederlandse overheid ziet MVO als een ‘exportartikel’ en heeft als ambitie om MVO te integreren in alle handelsbevorderende activiteiten van de overheid, met specifieke aandacht voor handelsmissies. Maar zijn deze voornemens ook daadwerkelijk omgezet in beleid, en hoe zit het met de naleving ervan? Uit de ervaringen van de afgelopen jaren blijkt dat MVO nog te weinig een structurele en integrale plaats inneemt op de agenda van handelsmissies. In de memo worden de belemmeringen besproken die adequate uitvoering van het voorgenomen beleid in de weg staan. Aan het einde van deze memo doet SOMO een aantal aanbevelingen die bijdragen aan een coherenter overheidsbeleid waarin bij handelsbevorderende activiteiten, in dit geval handelsmissies, voldoende rekening wordt gehouden met MVO-aspecten.