Onderzoek door SOMO en NOWCommunities legt ernstige gezondheidsproblemen bloot in de Pakistaanse leerindustrie, éen van ’s werelds grootse leerproducenten. Werknemers hebben daarnaast grote moeite om rond te komen van hun veel te lage salarissen. Een groot deel van het Pakistaanse leer komt terecht op de Europese markt. Dit wordt gestimuleerd door speciale handelsafspraken, de zogenaamde ‘Generalised Scheme of Preferences (GSP+). 

Ernstige huid-en ademhalingsaandoeningen

Tijdens het looiproces worden werknemers blootgesteld aan de chemische stof chromaat, wat ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken: open wonden en zweren, perforatie van het neustussenschot, ademhalingsaandoeningen en een vergrote kans op long- en neuskanker.

Muhammad: “Op een dag waren allebei mijn handen aangetast door de de chemicaliën en begonnen te ontvellen. Ik liet het mijn manager zien, maar hij dwong me om door te gaan met werken.”

De Pakistaanse wet verplicht werkgevers om werknemers die met chromaat werken van een beschermende uitrusting te voorzien. Uit de interviews met werknemers in leerlooierijen in Karachi, blijkt echter dat zelfs eenvoudige beschermende kleding,  zoals handschoenen en maskers, vaak niet worden verstrekt.

Veel te lage lonen

De lonen van de werknemers liggen net op, en in sommige gevallen zelfs onder, het minimumloon van 14.000 Rupees (€119 euro) per maand. Dat is niet genoeg om drie maaltijden per dag te betalen, laat staan een huis te huren of een familie te voeden. De Asia Floor Wage campagne berekende dat hiervoor minimaal 31,197 Rupees (278 euro) per maand nodig is. Om in hun basisvoorzieningen te voorzien sluiten sommige van de geïnterviewde werknemers regelmatig leningen af met hun werkgevers. Ook gaven sommige werknemers aan dat ze hun kinderen laten werken.

De Europese Unie stimuleert de export met GSP

De Europese Unie bevordert de import van producten uit Pakistan door het zogeheten ‘Generalised Scheme of Preferences’ (GSP+), waardoor verschillende producten  -waaronder leer – tegen lage invoertarieven op de Europese markt kunnen worden gebracht. Hieraan is de voorwaarde verbonden dat Pakistan internatationale conventies op het gebied van mensen- en arbeidsrechten implementeert. Maar, zoals ook uit dit onderzoek blijkt, blijven mensen- en arbeidsrechtschendingen wijdverspreid in de Pakistaanse leerindustrie.

Vincent Kiezebrink (SOMO): “De EU moet meer openheid over zijn GSP+ programma’s geven. Ze zou veel beter kunnen monitoren of de mensen- en arbeidsrechten van werknemers in deelnemende landen wel worden gerespecteerd.“