Dat is een polymeer die luistert naar de technische naam polytrimethylener terphthalate (3GT) en die volgens de onderzoekers van DuPont de textielbranche die mikt op het hogere marktsegment op z’n kop gaat zetten. Kleding gemaakt van Sorona voelt natuurlijk aan en heeft een nog nooit vertoonde veerkracht waardoor de pasvorm bewaart blijft tot het kledingstuk wordt afgedankt. Het is chloorbestendig en maalt niet om UV-straling, zodat de kleuren niet verbleken. Vlekken hebben er geen houvast op, en het spul is bij wijze van spreken al droog terwijl het uit de wasmachine wordt gehaald.

DuPont ontdekte 3GT en de prettige eigenschappen ervan al vijftig jaar geleden, maar pas vijf jaar geleden werd het mogelijk om de polymeer ook tegen een redelijke, hoewel toch nog forse, kostprijs te produceren. 3GT is opgebouwd uit twee verschillende moleculen: 1,3 propanediol (3G) en terephthalic zuur (T).

3GT wordt nu, voor DuPont door het Duitse Degussa, gemaakt op basis van een petrochemisch proces. Maar dat gaat vanaf volgend jaar veranderen. Dan is niet langer aardolie, maar maïs de grondstof die de fabriek in gaat.

Het is al langer bekend dat maïs en andere gewassen voor meer doeleinden dan alleen voedsel te gebruiken zijn. Zo kan er ethanol uit worden gemaakt, dat kan dienen als alternatief voor benzine. In de Amerikaanse ‘corn-belt’, die van Mineapolis naar het zuiden loopt, staan tussen de eindeloze maïsvelden vele maïsraffinaderijen die ethanol produceren. Maar benzine is in de Verenigde Staten goedkoop en de ethanolproductie uit maïs relatief duur, zodat het eindproduct weinig wordt gebruikt. Met forse subsidies worden de ethanolfabriekjes nog in leven gehouden, maar hun toekomst ziet er somber uit. En daarmee de toekomst van de agrificatie waarbij landbouwgewassen als grondstof voor industriële productie worden gebruikt.

Het omzetten van maïs naar producten als polymeren, waaronder 3GT, gaat in de natuur via een traject van twee fasen. Eerst wordt het maïs door gisting omgezet in suikers, en vervolgens kauwen bacteriën die glucose om tot polymeren. En dan maar hopen dat er ook wat 3GT bijzit. Via genetische manipulatie heeft DuPont een bacterie ontwikkeld die dat proces tot één fase kan terugbrengen en tegelijk vrijwel alleen maar 3GT produceert. Het hoogstandje komt niet alleen op naam van DuPont. De techniek is ontwikkeld in nauwe samenwerking met het biotechbedrijf Genencor. DuPont (the science company) heeft een naam hoog te houden op het gebied van technologische vernieuwing, maar het concern heeft de techniek om 3GT uit maïs te maken niet alleen ontwikkeld om zijn wetenschappelijke spierballen te laten zien. Joseph Carrol, business manager voor Sorona, windt er geen doekjes om: ‘Productie van 3GT uit maïs is goedkoper dan de productie van 3GT op basis van olie.’

Toch past die harde geldbenadering naadloos in het ietwat verheven klinkende mission statement van DuPont: de onderneming wil met behulp van chemie de wereld verbeteren. Duurzame productie, en zo weinig mogelijk voetsporen in de natuur achterlaten, passen daar naadloos bij. Voorwaarde is wel dat die aanpak een bijdrage levert aan de winstgroei. Duurzaam is de productie van 3GT op basis van maïs zeker. Het kan elk jaar opnieuw worden ingezaaid, terwijl elke oliebron uiteindelijk opdroogt en de ontwikkeling ervan sporen in de natuur achterlaat.

Als het aan de onderzoekers van DuPont ligt, blijft het niet bij het gebruik van maïs als grondstof voor kleren. De doelstelling is dat tegen het jaar 2010 ongeveer een kwart van alle producten die DuPont maakt, gebaseerd moet zijn op grondstoffen die niet eindig zijn.