Uit het bericht: “De gemiddelde leaserijder bespaart al 2300 euro per jaar als hij een dag in de week thuis werkt. Vooral het door kleinere modellen vervangen van het wagenpark blijkt een effectieve maatregel, volgens de onderzoekers. Wanneer de helft van een gemiddeld wagenpark vervangen wordt door duurzamere (label A en B) wagens, levert dit naast een vermindering van de CO2-uitstoot met 25 procent ook nog eens een jaarlijkse besparing van vijftienhonderd
euro per werknemer met een leaseauto op. Op korte termijn ziet Athlon Car Lease daarom de meeste milieueffecten in de labeling van
wagens. Door alle modellen met een D, E, F of G-label in het wagenpark te vervangen met een A, B of C-label ontstaat een gemiddelde besparing
van circa zevenhonderd kilogram CO2 per persoon per jaar. Athlon Car Lease telt een wagenpark van 128 duizend auto’s. Het is een dochter van de Rabobank.”

In deze P+ dus veel aandacht voor de kredietcrisis. Biedt dit ook kansen op duurzame ontwikkeling? Een keur van (vrouwelijke) deskundigen komt hierover aan het woord, uit de hele wereld. Maar elders in P+ ook topman Van Wijk van Econcern. In een lang interview vertelt hij waar hij als niet-beursgenoteerde onderneming wel en niet last van heeft.

En verder…

Op de cover Antoinette Hertsenberg. Wanneer financiële instellingen niet helder zijn over hun producten, is daar de presentatrice van Tros Radar. Zij zwaait met haar consumentenzwaard. Bedrijven die niet transparant zijn, waardoor consumenten niet goed weten wat ze feitelijk krijgen, ontvangen van haar een koude douche. Wie wel goed doet een warme.

Duurzaam architect Thomas Rau pleit voor het “deleten van al die regeltjes” Als wettenmakers zich nu eens niet verliezen in details, maar het grote visioen zouden zien. Gebouwen waar de bewoners en gebruikers gelukkig zijn. Gezond. Panden die hun eigen energie opwekken en daardoor geen onbetaalde rekening achterlaten op conto van de aarde. Rau rekende het eens uit. Als beleidsmakers in hetzelfde tempo als vandaag wetten aanpassen, dam komen de kathedralen van duurzaamheid die Rau nu realiseert in het jaar 2074 nog door het Bouwbesluit heen.

Alles en iedereen verdelen in goed en fout. Dat fenomeen is tot volle wasdom gekomen. Vooral milieuorganisaties kiezen voor deze zwart-wit benadering. Biomassa is ineens goed of fout. Bomen zijn goed of fout. Vis is goed of fout. P+ vroeg Huib Klamer een essay te schrijven over dit spelen met het christelijk erfgoed, het verwerven of verspelen van een plaats in de hemel. Klamer is secretaris Levensbeschouwing en Maatschappelijk Ondernemen van Vereniging VNO-NCW.

Tenslotte in dit nieuwe nummer van P+ ook:

. Hoe rekent je het Social Return on Investment uit van een uitzendbureau voor vluchtelingen?
. Op welke manier kan de afdeling HRM meten wat de economische waarde is van de medewerkers?
. Hoe maken woonwijken zich los van het net, zowel wat energie betreft als water?
. Wie gaat de batterijen maken voor de elektrische auto’s van straks?
. Wist u dat onze oude stortplaatsen eigenlijk gouden bergen zijn, vol met biobrandstoffen en andere bruikbare grondstoffen?
. In Vlaanderen kun je als CEO van arme straatkinderen leren hoe je moet overleven.