In haar brief beschrijft de LIW de zeer gebrekkige naleving door India van de fundamentele arbeidsrechten. Kwetsbaar zijn vooral de ruim 90% van de Indiase werknemers die in de zogenoemde ‘informele sector’ werken en nauwelijks arbeidsrechten hebben.
In India wordt op grote schaal, ook op de arbeidsmarkt, gediscrimineerd tegen de 170 miljoen Dalits (‘kastelozen’) en de ruim 80 miljoen Adivasi (stammen). Vaak zijn hun lonen lager, veelal onder het wettelijk minimumloon en hun arbeidsomstandigheden slechter. Dat geldt nog sterker voor vrouwen die gemiddeld 30% minder verdienen dan mannen. De Indiase regering heeft plannen om iets te doen aan de achtergestelde positie van Dalits en Adivasi maar de uitvoering verloopt traag. De LIW vraagt Heemskerk om de nieuwe Dalit Discrimination Check, die bedoeld is om de problemen in kaart te brengen en aan te pakken, onder de aandacht te brengen van de Indiase minister en het bedrijfsleven.
De schattingen van het aantal kindarbeiders in India, in meerderheid Dalits en Adivasi, lopen uiteen van bijna 13 miljoen tot tientallen miljoenen. Kinderen maken onder meer kleding, textiel, tapijten, sportgoederen en edelstenen voor de export. Eind 2007 kondigde India aan dat zij deze sectoren zou gaan controleren op kinderarbeid. De LIW vraagt de staatssecretaris bij Minister Kamal Nath te vragen naar de uitvoering van die plannen.
Miljoenen mensen in India, waaronder veel kinderen, verrichten dwangarbeid. Ook hier gaat het weer in meerderheid om Dalits en Adivasi. Het betreft onder meer werk in de landbouw, de zijde-, katoen- en textielproductie en in steengroeven. De vervolging en de bestraffing van daders ontbreekt grotendeels. Staatssecretaris Heemskerk zou de zeer invloedrijke Minister Kamal Nath moeten vragen om zijn invloed aan te wenden om zo snel mogelijk een einde te maken aan deze mensonterende praktijken.
Hoewel India vakbondvrijheid kent is deze in de praktijk beperkt, vooral voor arbeiders in de informele sector. Ook hoeven werkgevers vakbonden niet te erkennen of met hen te onderhandelen. In het snel groeiende aantal Speciale Economische Zones (SEZ) worden arbeidsrechten soms helemaal geschrapt. Dat betekent dat Nederlandse bedrijven die daar actief zijn de OESO Richtlijnen voor bedrijven schenden.
De LIW is van mening dat staatsecretaris Heemskerk er bij zijn Indiase collega op aan moet dringen om de Indiase arbeidswetgeving ook toe te passen in de Speciale Zones. Verder zouden binnen het vrijhandelsverdrag waarover de EU nu met India onderhandeld, heldere afspraken gemaakt moeten worden over het naleven van de fundamentele arbeidsrechten.