In het eerste geval stuit de milieugroepering op het probleem om de consument ervan te overtuigen dat ze de feiten niet opzettelijk verdraait. Een milieugroepering is namelijk niet zondermeer een betrouwbare informatieverschaffer.
Iets eenvoudiger ligt het als de misstand al bekend is. Neem het eten van vlees of het dragen van bont. De consument weet dat het dier hiervoor geslacht moet worden. De milieugroepering hoeft dan alleen maar de gruwelijkheid van de methode te benadrukken. De bedrijfstak kan daar echter op anticiperen en besluiten om voortaan milieu- of diervriendelijker te produceren. Dreigen met een campagne kan daarom al heel effectief zijn, concludeert Heijnen.
Pim HeijnenVerder keek Heijnen ook naar het DIFTAR-belastingsysteem, een onderdeel van de gemeentelijke afvalstoffenheffing waarbij het verschuldigde bedrag is gebaseerd op de hoeveelheid afval die de consument aanbiedt.
Een blik op de verspreiding van het DIFTAR-belastingsysteem over Nederland maakt duidelijk dat er sprake is van een sterke clustering. Een DIFTAR-gemeente grenst vaak aan andere DIFTAR-gemeente. Dat komt omdat aan elkaar grenzende gemeenten gemeenschappelijke kenmerken hebben die de invoering van DIFTAR stimuleren. Maar het DIFTAR-systeem stimuleert bepaalde inwoners ook om hun afval in naburige niet-DIFTAR-gemeenten te dumpen. Dat verlaagt de kosten van het invoeren van DIFTAR voor die naburige gemeenten al meteen.