Opvallend is dat de klimaatstudie die federaal minister voor Leefmilieu Bruno Tobback presenteerde, concludeert dat de impact van de bestudeerde scenario’s op de economische activiteit neutraal is. Belangrijkste oorzaak daarvan is dat de afhankelijkheid van (energie)import sterk vermindert. Maar bovendien, zo voegt de milieubeweging daaraan toe, moet de vergelijking gemaakt worden met de kosten van de impact van de klimaatverandering als er geen klimaatbeleid zou gevoerd worden. Die zouden vele malen groter zijn dan de kosten om de klimaatverandering tegen te houden.

Ook de impact op de werkgelegenheid is positief, zo concludeert de studie – zeker als de meeropbrengsten uit taksen op energie gebruikt worden om de werkgeversbijdragen te verlagen.

Voor de milieubeweging was het hoog tijd dat deze langetermijnstudie er kwam. De onderhandelingen over het klimaatbeleid na 2012 raken immers binnen enkele weken in een nieuwe versnelling, bij de start van de VN-klimaatconferentie in Nairobi.

De milieubeweging roept de minister op om na de conferentie bindende reductiedoelstellingen vast te leggen voor België voor na 2012. Dan loopt het Protocol van Kyoto af.

Een dergelijke doelstelling creëert een duidelijk politiek kader, wat één van de voorwaarden is voor de noodzakelijke investeringen in de ontwikkeling van duurzame technologieën. Het geeft België meer geloofwaardigheid, en dus ook meer onderhandelingskracht binnen de EU. En het allerbelangrijkste: die beleidskeuze zal de internationale onderhandelingen over toekomstige globale doelstellingen ondersteunen.

Een van de interessante elementen uit de studie is dat ze een tijdshorizon neemt die iets verder af ligt, met name 2050. Dat is interessant, omdat er veel denkbare opties zijn om kortere termijn reducties te halen, maar uit die vele opties zijn er maar enkele die ook op langere termijn resultaat opleveren.

De milieubeweging maakt zich echter wel zorgen over de vorken in de emissiereducties die de studie hanteert. De studie refereert aan de conclusies van de Europese raad van maart 2005, die stelt dat de geïndustrialiseerde landen hun uitstoot met 15-30% moeten verminderen tegen 2020, en met 60-80% tegen 2050. De studie onderzoekt voor België een scenario met telkens beide opties, en dan nog een optie -50% tegen 2050.

Volgens de milieubeweging gaat de studie hiermee voorbij aan de realiteit: “België heeft een belangrijke koolstofschuld opgebouwd de afgelopen eeuw, en we weten dat eigenlijk alleen de bovenste grens van de vork ons zal toelaten om de klimaatverandering tegen te houden.”

Ongetwijfeld verdienen aspecten van de voorgestelde maatregelen verdere uitwerking. Maar deze studie toont aan dat België klaar is voor klimaatbeleid na 2012. Aan de politici om hun verantwoordelijkheid te nemen, en het Belgisch lange termijn klimaatbeleid ook effectief op de sporen te zetten.