Minder stikstof, een inclusieve werkvloer, CO2-arm (lucht)transport. We vinden het allemaal belangrijk, maar het mag ons niet in de weg zitten. En daar zit wat mij betreft nu exact de crux.
Duurzaamheid. Steeds meer bedrijven, politici, beleidsmakers en belangenbehartigers omarmen het. En daarmee ook het actief meewerken aan de verschilllende onderwerpen die hieronder hangen. Zoals het tegengaan van klimaatverandering, de plofkip, wegwerpplastic en inclusiviteit op de werkvloer. Toch?
Als we eens inzoomen op de ‘groene’ kant van duurzaamheid, komt het ‘donut model’ naar boven. Een visualisatie van een nieuw economisch systeem dat enige tijd geleden verscheen. Kort samengevat is de kern het verzorgen van een menswaardig bestaan voor negen- tot tienmiljard mensen binnen de grenzen van onze ene planeet. Een grens die we overigens dit jaar op 29 juli al hebben overschreden, op Earth Overshoot Day
Een van de zaken waar we binnen de grenzen hard aan moeten gaan werken is stikstof. Een basiselement voor leven, maar juist een gevaar voor volksgezondheid en milieu als we er te veel van hebben. En dat te veel, dat hebben we in Nederland. Veel te veel zelfs. En dus moeten we nu actie ondernemen.
Het is opvallend wat er in zo’n situatie gebeurt. Men gaat collectief of-of denken en de eigen belangen vooropstellen. Volksgezondheid en het milieu vinden we belangrijk, maar niet ten koste van de economie. En we moeten stikstof terugdringen, maar niet in de bouw aldus sommigen. Doe het dan bij de landbouw en het wegverkeer. En de landbouw stelt al genoeg te doen en wijst naar andere sectoren. Iedereen beargumenteerd waarom niet zij, maar de ander moet veranderen. Kortom: duurzaamheid vindt men belangrijk, maar het mag vooral niet ten koste gaan van onze eigen belangen.
Ik vermoed dat dit soort spanningen de komende tijd alleen maar zullen toenoemen. Of het nu gaat over CO2-uitstoot, inclusiviteit of de groei van (lucht)transport: belangrijk, maar het mag ons niet in de weg zitten. En daar zit hem wat mij betreft nu exact de crux.
Gelukkig laten veel ondernemers in ons netwerk zien dat en-en denken ook bestaat. Ik noem enkele voorbeelden: én bouwen én werken aan het terugdringen van de stikstofuitstoot. Én kippen houden met een goed businessmodel én CO2-neutraal werken met welzijn voor dieren. Én vluchtelingen in dienst nemen én merken dat andere werknemers bereid zijn om iemand op te leiden.
Dat is ondernemen in de nieuwe economie. Binnen de grenzen van de planeet, waarbij iedereen mee mag doen én er ook gewoon geld verdiend mag worden. Doe je mee?
Michel Schuurman, directeur Economie & Politiek MVO Nederland
Deze column is eerder verschenen op de website van MVO Nederland