Voor het bereiken van de SDGs in 2030 zijn multistakeholder partnerschappen dusdanig cruciaal dat er een aparte SDG voor is gecreëerd. Om SDG 17 (partnerschappen voor de SDGs) te realiseren moeten initiatieven genomen worden en onderhandelingen gevoerd worden. Deze taak is weggelegd voor Buitenlandse Zaken maar volgens twee auteurs van onderzoeksinstituut Clingendael snappen diplomaten ondernemers niet.
Het artikel waarin de auteurs Kamphof en Melissen deze boude stelling uitwerken luidt: “SDGs, Foreign Ministries and the Art of Partnering with the Private Sector”, gepubliceerd in Global Policy (2018). Hun onderzoeksmethode is in zwang: op willekeurige wijze vragenlijsten rondsturen en een bijeenkomst beleggen. De uitkomst is zodoende niet gebaseerd op feiten, maar op percepties van hoogstwaarschijnlijk niet-representatieve betrokkenen.
” Op alle vier de punten verdampt het academische betoog in dunne lucht.”
De kanttekeningen die geplaatst kunnen worden bij de methodologie zijn desalniettemin geen excuus om de conclusies van het artikel in de wind te slaan. Wie weet zitten er waardevolle aanbevelingen tussen. Eerst dus maar eens kijken waar het mis gaat tussen diplomaten en ondernemers. De auteurs benoemen vier fronten: ondernemers hebben geen tijd voor het consultatieproces van diplomaten, hun netwerkcultuur staat haaks op de hiërarchische overheidscultuur en zij denken veel meer in korte termijn en in commerciële winst.
” Een actieve rol voor kennisinstellingen is niet het van de zijlijn becommentariëren wat andere actoren goed en slecht doen.”
Helaas, op alle vier de punten verdampt het academische betoog in dunne lucht. Er bestaat geen SDG-consultatieproces, ondernemers implementeren zelf de SDGs, sneller dan de overheid. Sinds wanneer past netwerken niet in de cultuur van diplomaten? Natuurlijk denken ondernemers op deelterreinen wel eens in snelle winst, maar dat doet de politiek ook. Het mooie van de SDGs is nu juist, dat ondernemers en politici steeds vaker denken in termen van allesomvattende waardecreatie op middellange termijn, omdat het hen per saldo meer oplevert.
De implementatie van de SDGs is gediend met een actieve rol van kennisinstellingen. Een actieve rol is niet het van de zijlijn becommentariëren wat andere actoren goed en slecht doen. De academische wereld kan als geen ander de weg wijzen hoe besluiten kunnen worden genomen in de vierdimensionale wereld van veel (sub)doelen, actoren, niveaus (van lokaal tot mondiaal) en disciplines. Het kennisdeel van de Tweede Nederlandse SDG-rapportage die vandaag uit is gekomen geeft in dat verband reden tot optimisme.